over een moestuinplan!, het schoolfeest! en oud zijn?

Het mooie weer mag ondertussen wel komen. Tussen de buien door heb je hier en daar een klein waterig zonnetje. Nu groeien de plantjes gelukkig goed en hoeft het water uit de tuinslang enkel nog maar in de serre gebruikt te worden. Dat levert weer extra tijd om de rest van de tuin aan te leggen en veel lijstjes te maken met wanneer en waar, welke groentjes dit jaar moeten komen. En de lieve echtgenoot mag weer wat tuin-bakken bij maken, voor meer aardbeitjes, want die waren vorig jaar zo snel opgegeten, dat zelfs de vogels geen kans hebben gekregen om ze te pikken. Ook de bessen struiken zullen dit jaar voor de eerste keer vruchten geven en aan de pruimenboom hangen zoveel bloesems dat de hele straat er pruimentaart van gaat kunnen maken. De grote serre is naar de buurman verhuist, want eigenlijk heb ik die amper gebruikt, en in de plaats daarvan zijn er 2 kleine serrekes gekomen, waar nu de pompoenplantjes heerlijk zijn aan het groeien. Erna zet ik er tomaatjes in. Ook op pinterest is het tuinalbum grondig bijgevuld en niet enkel door de lieve echtgenoot of mezelf. Ook de kinderen hebben zich er op uitgeleefd en alle soorten (vaak veel te grote) speeltoestellen en boomhutten gepind die ze heel graag zouden willen. dus ook de regendagen zijn goed benut. Zo heeft de kleine Emmelien een prachtig moestuinplan opgesteld, met alles wat zij lekker vindt. Alleen zaten er ook worteltjes in haar tuintje, en die lust ze niet. Wanneer ik haar ernaar vroeg had ze meteen een antwoordt klaar. Op haar moestuinplan was ook een huisje getekend, en dat was het konijnenhok, vlak naast haar tuintje met worteltjes, want konijntjes houden van worteltjes. En dat is natuurlijk een goede reden om ook worteltjes te laten groeien. Tja een konijntje, ik mis het wel en heb ook wel wat stukken gras waar niet of moeilijk gemaaid kan worden het zou dus wel handig zijn, zo een schattig nijntje, of misschien beter 2 want alleen is ook maar alleen. Maar dan wel in een dicht hok, zodat de vos of marters er niet aankunnen en liefst van hetzelfde geslacht. En de echtgenoot, die slaat een diepe zucht en zegt dat hij het hok dan wel zelf maakt, samen met de oudste zoon, want dat doen ze graag.



 En zo is iedereen tevreden en draait ons gezinneke op volle toeren. Zelfs met een puber, een bijna puber, een heerlijk nonchalant dametje van 7 en een over actief peutertje. Heerlijk, alleen mag de zon zich meer laten zien, zodat ze buiten kunnen ravotten.

Ook het schoolfeest van de zeppelin, de kindertjes hun school, komt er weer aan. En omdat we elk jaar een handje helpen, mag ik een uilenpak maken en vossen staarten. Vossen en bever maskers moeten er ook zijn. Sterren werden uitgesneden en natuurlijk de maan, want de kinderen hebben leuke ideeën gegeven waar meteen een prachtig toneelstukje uit voort vloeide. Ik had zelfs nog amper werk om het een geheel te laten worden. Er kwamen stoere gedachten uit over raketten en katapulten, met sterren, dieren en vriendjes. Over alleen zijn en elkaar helpen. Eigenlijk is het een echt leuk verhaal geworden, wanneer het schoolfeest gepasseerd is zal ik het hier eens op mijn blogje neerpennen. Omdat mijn kindertjes naar een freinet school gaan, mogen ze alles (met een beetje hulp) in elkaar steken en vloeit het hele schoolfeest voort uit hun gedachten en knutselen. Het is leuk om te zien hoe zelfs de kleinste kinderen zo een leuke ideeën kunnen brengen, ze kunnen meer dan je denkt met zoveel verschillende talenten in 1 klas. Nu blijft het natuurlijk voor elke 6-7-8 jarige moeilijk om teksten vanbuiten te leren. Dus maakte we van het toneelstukje een stom toneelstuk, zoals een stomme film. En mogen de kinderen alles uitbeelden, dat is zoveel gemakkelijker dan zinnetjes onthouden. Ons Emmelientje kwam thuis en zei: "mama we gaan een idioot toneelstuk doen, je weet wel zoals van die idiote films van vroegen toen jij klein was!"
Mmmmm, er was zoveel fout met die zin, als eerste ben ik echt niet zo oud, dat er in mijne tijd stomme films waren. Alleen denken  mijn kinderen dat ik ongelooflijk oud ben. Zo zei de oudste zoon een tijd terug, toen hij mee deed in een toneelstuk van Charles Dickens, bij het kleren passen, mama dus dit droegen papa en jij vroeger. En mocht ik van de hippe, bijna puber dochter onlangs geen witte sportschoenen kopen omdat er blauw met rode streepjes aan de zijkant zaten, (wat ik eigenlijk heel retro vond) want daar was ik veeeeel te oud voor. Ach ja, later zullen ze zelf van die kindertjes hebben en zal ik naast hen staan grinneken als een echt oud dametje met de woorden, jullie vroeger zeiden ook.....