De kleinste broer op zijn 8 maanden

van voor naar achter, van voor naar achter. De kleine broer schommelt op handjes en knietjes en roept, schreeuwt en brult. Huilen doe je niet, nee je roept je frustraties in jouw eigen taaltje uit. Help ik wil meer dan ik kan. De kleine man wil kruipen, naar achteren gaat dat al aardig maar naar voor is het nog te moeilijk. Het is dan ook niet makkelijk wanneer je de jongste bent en de anderen heerlijk overal naartoe gaan en jij gewoon moet blijven zitten met dat speeltje net buiten hand bereik. En dan moet je roepen. Meestal reageert er wel iemand van de zussen of broer om een handje toe te steken en dan wordt je aangemoedigd om te kruipen. Het wordt voor gedaan en er wordt geklapt wanneer je op je knietjes zit, alleen lukt het nog net niet. Al die aandacht vind je heerlijk en zo probeer je het keer op keer. Je bent een echt doorzetterke (dat beloofd)  En dan val je 's avonds na zo een zware dag uitgeput in slaap om in het midden van de nacht terug op mama te gaan roepen omdat je tandjes pijn doen. Want deze zijn ook alweer in aantocht. Er worden dan ook maar meteen gezonde ijsjes voor je gemaakt van appel en meloen. Dat koude ijs doet goed aan je tandvlees en verzacht de pijn voor eventjes. Het is niet gemakkelijk om 8 maanden te zijn.

De honden zijn je allerbeste vrienden waarmee je je boterhammekes graag deelt, en ook al krabt poes geregeld toch krijg je steeds een lach op je gezicht wanneer hij in de buurt is. Meneer cavia is leuk om naar te kijken al houden we hem wel uit de buurt van je snelle handjes. Wanneer je buiten mag slapen als mama in de tuin werkt kijk je steeds even naar de kippen voordat je in slaap valt Net als de kleinste zus zie je erg graag dieren en zij jou ook.

En zo word je razend snel groot en wij mogen er van genieten. Je groeit ook hard. Ik kan je niet bijhouden met kleren maken. Dus maak ik wat maten groter. Zo ligt er al een week het patroontje van een jasje klaar om geknipt en genaaid te worden. Zo een jasje dat toch nog dik genoeg is om de eerste lente dagen door te komen maar niet meer zo dik als een winterjasje. DE ikea kinderstoel (zo een witte plastieken) is naar de moestuin verhuisd zodat je kan kijken en spelen terwijl de plantjes worden ingezet. Ja hoor, je amuseert je wel, mijn knap klein mannetje.  En ondertussen knuffel je, ween je nog steeds bij vreemden en kan je zwaaien. Geef je zoentjes met open mond en roep je wanneer je zussen en broer capoeira doen want dat klinkt zo goed in die zaal. Je houdt van eten en alles pletten met je handjes. De haren van iedereen die te dicht bij komt worden kordaat uitgetrokken door je grijpgrage handjes. Je vindt het heerlijk om op de piano te spelen met je zussen en je papa te helpen op zijn gitaar. Oh je wordt zo snel groot!

het eerste lentezonnetje

Het zonnetje schijnt, de honden die heel de winter de zetels inpalmden zijn nu niet meer binnen te houden en ook poes ligt heerlijk voor het raam te genieten van de eerste zonnestralen. De kinders krijgen terug wat blos op hun wangen en de kleinste uk wordt luid kirrend buiten te slapen gelegd.


 Het is nog koud dus de jassen moeten aan. Enkel op de trampoline mogen ze even uit, anders is het echt wel erg warm. De spelregels van de tuin worden nog eens herhaalt want na zo een lange winter is er niet veel overgebleven van de regels. Zo wordt de kleinste meid al meteen terug geroepen uit het topje van de klimboom, en worden alle kindertjes inclusief buurmeisjes en buurjongen op de regels gewezen. We klimmen niet hoger dan die tak en in de moestuin moet het poortje steeds toe, schoenen uit op de trampoline en niet in het patattenveld scheppen, ook de bloemetjes groeien liever in de tuin bij hun vriendjes dan in een potje alleen op de kast. Maar vooral, maak je heerlijk vuil, speel, klim, klauter, maak kampen, pak de handschoenen en werk mee in de tuin, proef van de bloemetjes in het eetbare perkje en ruik aan de kruiden, maak zandtaartjes en kleur de mooiste tekeningen met stoepkrijt! Zeul maar rond met broertje, het wordt mooi weer! Wat is de (bijna) lente heerlijk. De deuren worden open gezwierd en de verwarming gaat pas 's avonds op.
We hebben wel een tegenslag gehad, onze kippen hebben bezoek gekregen van meneer vos en zo zijn er 4 lieve knuffelkippen minder. En omdat meneer vos de weg naar ons tuintje nu weet moesten de konijnen zo snel mogelijk herplaatst worden. Ze zouden ongelukkig zijn in een hok en van hun springvrijheid beroven wou ik zeker niet. Konijnen horen te springen, graven en rennen, en daarvoor krijg je knuffels in de plaats. Dus in een hok zetten was voor ons allemaal geen optie. En zo moesten ze naar een nieuw gezinnetje en wel zo snel mogelijk voordat meneer vos terug passeerde. Diezelfde avond vonden we een goede thuis voor de 2 konijnen, ze kregen een groot stuk om te springen en een heerlijk warm hok. En we mogen steeds gaan knuffelen. De kinderen kregen een belangrijke les. Altijd in het welzijn van je diertjes denken! En hoe klein onze kleinste meid ook is en hoe graag ze knuffelt met haar konijnen, ook zij maakte al snel de juiste beslissing. Ze horen niet in een hok, maar wel op een veldje waar ze kunnen spelen en springen en er moesten kindertjes zijn die ze elke dag zouden knuffelen. Gelukkig waren die er, en een lieve mama dus perfect voor onze konijnen. Na wat traantjes en nog een laatste knuffel vertrokken onze 2 reuzen naar hun nieuw huisje. En nu zijn we dus buiten dierloos. En dat voelt niet goed, mijn groenteresten werden naar een leeg hok gebracht uit gewoonte. En ineens waren de eitjes voor de pannenkoeken op! Nee er moesten nieuwe kippen komen en een deurtje voor nachthok zodat meneer vos er niet in kan! En zo gaan we vandaag naar red een legkip in Tongeren en zullen 6 lieve kippen onze tuin terug opfleuren en wanneer ze hun veren kleed terug hebben en zich terug kip i.p.v. legmachine voelen zullen wij weer eitjes mogen smullen! Konijntjes nemen we niet meer maar binnenkort gaan de cavia'tjes terug naar buiten, wanneer het terug wat warmer is en misschien nog een ander diertje, of een bloementuintje met een zandbak. We zullen wel zien. Ondertussen wordt mijn moestuinplannetje door de kinderen bekeken en uitgedokterd, zodat de plantjes op de juiste plaats komen te staan, voorjaarsbloeiers worden gepland en de mobiele serres gevuld met bakjes vol zaad.



 Het patattenveld omgeploegd en de patatjes krijgen kiemen. Er steekt veel tijd in de moestuin, niet enkel het planten en verzorgen maar ook het tekenen, plannen en bestuderen is leuk om te doen.
Ondertussen is de lieve echtgenoot aan de zolder aan het verder werken en krijgt het eerste meidenbed al wat meer vorm.


 De oudste zoon vind het heerlijk om met de overschot hout van papa van alles ineen te knutselen en de oudste dochter zit nog steeds met haar neus in de boeken, lezen en schrijven,  nu alleen wat meer in het zonneke. Het kleinste lopend spookje haalt nog steeds de gekste stunten uit en oefent volop haar capoeira en de allerkleinste spruit begint zijn zus na te doen en probeert uit alle macht te kruipen, al lukt dat nog niet zo best. Maar met wat aanmoediging van de zus probeert ie het steeds opnieuw en opnieuw. Wedden dat het binnenkort lukt!