de test

ik hou niet van testen. De lieve echtgenoot ook niet. Eigenlijk vraag ik me af of er iemand bestaat die het leuk vindt om een test te doen....Nu ja.
Enkele weekenden geleden ging de lieve echtgenoot na het werk nog gauw naar de winkel. Ik voel me niet zo lekker, zei ik tegen hem. "Oei"zei hij, misschien heb je de griep, die zit onder de mensen. Wanneer ik me niet zo lekker voel, is dat, volgens de echtgenoot, meestal de griep. Trouwens dat doet me er aan denken dat wanneer je ziek naar de dokter gaat en hij weet niet direct wat er is, hij meestal wel een "virale infectie" vindt. Ik geloof, dat ,dat eigenlijk een soort code woord is tussen de dokters. Zo leren ze, wanneer ze op het dokters unief zitten, in 1 van hun belangrijke lessen, dat wanneer ze niets kunnen vinden, ze steeds moeten zeggen, dat het om een virale infectie gaat. Nu zo een virale infectie is ook een ziekte die je moet uitzieken, waar je niets aan kan doen. Dus de ideale code taal voor, je voelt je gewoon belabberd, kruip in je bed!
Misschien heb ik wel een virale infectie, zeg ik tegen de lieve echtgenoot die me nu, even knikkend, aan kijkt van achter zijn netjes opgemaakt winkel lijstje. Mmmm, zou kunnen bromt hij, moet ik nog melk mee brengen? Ik denk even aan melk en ineens moet ik zoooo overgeven. Nee, zeg ik terwijl ik naar de wc spurt.  Wanneer ik even later terug kom, zit de lieve echtgenoot nog steeds aan zijn lijstje. Hij kijkt op en vraagt of het gaat. Ik haal mijn schouders op, pfff overgegeven, misschien dan toch de griep. Zal ik toch geen melk meebrengen, er zijn nog maar 2 bussen en je weet hoe graag de kinderen het drinken. Meteen, wanneer ik aan de melk drinkende kindertjes denk, draait mijn maag weer om en kan ik opnieuw naar de wc spurten. Wanneer ik terug kom kijkt de echtgenoot me vragend aan.... Zal ik dan toch maar geen m... Ik stop hem nog net voordat hij het m-woord kan zeggen en schudt mijn hoofd terwijl mijn maag zich omdraait. NEE! dat niet, een test, ik wil dat je een test mee neemt.  De lieve echtgenoot kijkt me even denkend aan en dan zie ik langzaam (lees heel langzaam) zijne euro vallen. Hij antwoordt niet, die lieve echtgenoot, alleen schrijft hij keurig "een test" aan de onderkant van zijn lijstje. Heel keurig en heel netjes staat het erop, net onder de m... . Ik kijk hoe hij heel rustig opstaat en zijn jas neemt. Ik ben zo terug, zegt ie. En daar gaat hij. Heel even moet ik lachen omdat ik weet hoe de lieve echtgenoot in elkaar zit. Hij ziet er steeds heel rustig uit, maar vanbinnen gaat hij zo tekeer!
Even later is hij terug, merkwaardig sneller, dan hij het lijstje kon afwerken. Heb je de test? vraag ik. Ja, ze waren er nog.
Oef, stel je voor dat ze uitverkocht waren omdat het kerst is. Tja misschien wel een leuk kerstcadeau om te geven aan je tiener nichtje, al zou het al gewoon leuk zijn om je tante haar gezicht te mogen zien.
Doe het nu maar gewoon, zegt de lieve echtgenoot. Die nu wel erg aan het zweten is. Ok, daar gaan we, eerst even lezen hoe dat ook alweer werkt, t'is meer dan 4 jaar geleden dat we deze moeilijke test doorstaan hebben. Goed het is niet zo moeilijk, de uitleg staat na het Hebreeuws netjes in het Nederlands. Dus dat is een meevaller. Nederlands lezen ,kunnen we. Weet je wat? zegt de echtgenoot, ga jij nu al maar plassen en dan lees ik de instructies wel. Ik kijk naar de lieve echtgenoot die op dit moment eerder lijkt op ne coupe cremegelace die te lang in de zon heeft gestaan. Allee, moedigt hij aan. Ga nu!
 Maar,maar ik moet nog niet.....Ok nu wordt de ijscrème eerder tomatensoep. Ok ok, ik ga al. En daar ging ik, met mijn bekertje richting het toilet. Even later was ik terug, Ik heb een beetje, zei ik fier terwijl ik het bodempje plas aan hem liet zien. De lieve echtgenoot knikte goedkeurend en verdiepte zich terug in de bijsluiter. Volgens mij was hij de Franse versie aan het vergelijken met de Nederlandse. Ok, zei hij. Geef me je plas....En dan moesten we wachten. Het lag voor ons op de tafel. Horizontaal zoals het moet, Het zijn er al 2 zei ik. Je mag nog niet kijken zei hij, da trekt misschien wel nog weg, wacht geef me die bijsluiter nog eens.... Ja het kan nog wegtrekken staat er, en kijk er nu niet meer naar. De echtgenoot had al alle kleuren gekregen, Er zijn 3 min voorbij zei hij, en het zijn nog steeds 2 streepjes, het trekt niet weg.... We wachten nog 2 min dan zijn het er 5 das het maximum, Dan trekt het wel weg... De lieve echtgenoot begint nu af te wassen, hij wast eigenlijk nooit af, misschien moeten we dikwijlser van die testjes gaan doen. Het is tijd, zeg ik en het zijn nog steeds 2 streepjes. Ik kijk nog wel eens op de bijsluiter, misschien is er iets fout gegaan. De lieve echtgenoot is nu erg wit. Na nog even in de bijsluiter te hebben gekeken en de prenten hebben te vergeleken, was het een feit.
Ik ben zwanger hé.
Ja, de test zegt het.
En de test is juist?
voor 99,3 procent wel.
En ik geef over hé.
Kan de griep zijn, zegt de stille witte echtgenoot.....De griep van melk of een virale infectie met ochtend en avond misselijkheid.....
Misschien, alleen denk ik dat deze virale infectie pas binnen enkele maanden over gaat gaan.....

wachten

Het is niet fijn om te moeten wachten, om geduld te moeten hebben of gewoon om niet te weten wat er gaat komen of wanneer iets komt. Ik herinner me dat ik als heel klein ukje, met mijn verjaardag ook moest wachten. wachten tot mijn neefjes en nichtjes naar mijn feestje kwamen. Dat deed ik steeds met mijn neus tegen de ruit geplakt. Dat zorgde er natuurlijk alleen maar voor dat 5 min wel uren leken te duren. Vooral met mijn verjaardag of met sinterklaas. Ik zie nu dat ook mijn dochters die ongeduldigheid hebben geërfd, en de oudste dochter slaat werkelijk alles! Het lijkt wel alsof haar verlangen om alles tot in de detail te weten een voorbode is op haar uitbarstingen wanneer iets te lang duurt. Laat staan wanneer iets niet door gaat! Dan is de wereld of toch de wereld van ons koninkrijkje te klein! Dan gaat ze roepen en tieren, schreeuwen en brullen. Het wachten op iets is bijna net zo erg als wanneer er iemand iets beloofd wat ie niet doet. Tja die oudste dochter kan er wat van. T'is een lieve lieverd alleen heeft ze zo een temperament dat je soms met je handen in je haar zit. Wanneer haar zussen met hun neus tegen het raam zitten te wachten op het fijne wat er komen gaat. Ligt zij languit op de grond te schreeuwen waarom de tijd zo onrechtvaardig langzaam moet gaan!
Ze kunnen nu eenmaal niet allemaal hetzelfde zijn hé. Het zou maar saai zijn wanneer ze allemaal steeds netjes en beleefd deden wat er van hen verlangd werd. Soms maak ik in mijn hoofd wel eens beelden van hoe het zou moeten gaan. Bijvoorbeeld wanneer ik voor de 10de keer vraag aan tweelingzus nr. 2 om haar sokjes aan te doen en ze niet verder geraakt dan 1 teen in de sok en met halfopen mond kijkend naar de tv. IK vraag me dan af wat er zo belangrijk is dat kaatje ketnet kan zeggen zodat je je sokken niet kan aandoen. I.p.v. me te ergeren, maak ik dan mijn eigen conversaties en zeg ik hard op: ja lieve moeke, komt in orde ik doe het meteen. Soms werkt het wel, die eigen conversaties maar meestal maken ze niets uit. Alhoewel heel even voel ik me er beter door en moet ik lachen met mezelf, en met zusje 2 die nog steeds met open mond gehypnotiseerd kijkt, naar kaatje, met 1 teen in haar sok. Gelukkig heb ik nu meer geduld dan vroeger.....