Wanneer we 's morgens opstaan, weet ik meteen wie er vandaag gaat mee werken, en wie er gaat tegen werken. Gelukkig gebeurt het zelden dat iedereen tegenwerkt (of meewerkt). Maar zelden is, (spijtig genoeg) ook ooit. En ooit was nu net deze morgen. Iedereen had een ochtendhumeur en de echtgenoot was al werken dus moest ik in mijn eentje zorgen dat we om 5 na 8 ten laatste in de auto zaten. En aangezien we vandaag een help-dagje op school hadden, moest en zou ik niet te laat zijn! Broer was zo goed gezind, dat hij iedereen met zijn grappen en grollen op de zenuwen werkte en de kleinste meid lag nog half te slapen in haar cornflakes die ze perongeluk had omgegooid! Mevrouwtje 1 van de tweeling was de grootste mopperpot ooit terwijl mevrouwtje 2 op alles reageerde met "ik ben flink hé moeke" De oudste dochter daarentegen wou zoals altijd alles in goede banen leiden (lees volgens haar wil!) en was aan het roepen en het tieren. En daartussen zat ik, mama moeke, met hoofdpijn en een vreselijk ochtendhumeur. Maar ik zei niets, ik had er gewoon vandaag geen zin in. En de tijd, die tikte verder tussen het geschreeuw en gecommandeer en gemok, het geroep, geplaag en gemekker. Na 20 min, ruimde ik de tafel af, klaar of niet. De kleinste dochter, die ondertussen wakker was, haar melkharen werden gauw in een 2 vlechtjes gedaan (Ach dat droogt wel), mokkend mevrouwtje werd onder support van mevrouwtje ik ben toch flink van tafel gezet en de kommetjes met melk werden al gulzig uitgelekt door snoes en roos, die van de gelegenheid van tierende kindertjes maar al te graag gebruik maken. De clown van een zoon werd naar de badkamer bevolen onder begeleiding van de commanderende zus en zo geraakte we, zonder al te veel woorden van mama moeke, allemaal op tijd klaar. Nog even wat gegrommel en gestomp in de gang, met enkele "mama die heeft op mijn voet gestaan! en mama die heeft geen muts op waarom moet ik dan wel!?, en we waren klaar om te vertrekken. Ik kan ze niet missen die kindertjes van mij, en elk zijn ze uniek met hun eigen temperament en kuren maar morgen vroeg mag het toch wel wat anders gaan, of ik zet ze zo in de auto, in hunne pyjama. En dat vertelde ik hen dan ook, en hun antwoord? Mama, mogen we dan onze regenlaarzen aan? want die staan wel erg leuk onder mijn pyjama!
Wat zie ik ze graag!
Labels
alledaags leven
behang
bio
bloggen
buiten leven
creatief
de echtgenoot
dieren
dochters
doneren
eten
familie
geven
groentjes
haken
hobby
interieur
internet
katten
kerst
kinderen
kitsch
kleding
kleeffolie
kleine broer
koken
liebster blog award
liefde
meubels opknappen
moederdag
moestuin
naaien
nicky velours
nieuwjaar
opgroeien
opvoeden
paarden
patronen
pleegzorg
poezen
pony's
poppen
presentjes
prinsesjes
recepten
retro
ridders
ruzie
school
shoppen
sinterklaas
speelgoed
spelen
stadsmensje
stofjes
tandarts
test
trainen
tricot
tuin
vader
vakantie
verdriet
verjaardag
vintage
voorjaar
vrienden
washi tape
werken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten