die zaterdagen!

voila t'is zaterdag, nu vind ik zaterdag echt geen dag waar ik naar uitkijk. Op de eerste plaats moet de lieve echtgenoot werken en heeft hij vandaag net de late. Wat betekent dat ik alleen thuis zit met uiterst humeurige kinders! En op de tweede plaats omdat het vandaag slecht weer is en de snottebellen in de omloop zijn bij mijn kinders.
In de voormiddag met zen allen naar de winkel geweest en al bij al viel het goed mee en waren ze allemaal zo braaf als een bende van 5 maar kan zijn. Meestal probeer ik te vermijden dat we met zijn allen inkopen gaan doen. Maar aangezien maandag een feestdag is en ik dat even vergeten was, moest het wel. Het is ergens toch amusant om in de winkel de starende blikken en het net te harde gefluister van de mensen te volgen. "Pffffff 5 kinderen, die moeten er zin in hebben..... Allee jean kijkt ne keer hoeveel en nog wel zo vlak achter elkaar..... 1, 2, 3, 4, Oh nee ziet da, der zit er nog 1 in die kar, da zijn er wel 5!....."
 En zo gaat het maar door, bijna iedereen staat er van te kijken dat je wel 5 kinderen hebt! Alsof dat een misdaad is. Nu ja ze hoeven natuurlijk niet allemaal het verhaal te krijgen van de pleegkids, want stiekem geniet ik ook wel van die blikken en mijn, vandaag, welopgevoede, dikke pluim verdienende, kindjes!
Nu komt het er natuurlijk wel op neer dat, wanneer we thuis kwamen en de echtgenoot net naar het werk was vertrokken, er precies een bom barste! Dochter1 grote ambras met broer! Dochter 2 boos omdat 3 en 4 niet wilde volgen, maar veel liever alles, schreeuwend overhoop wilden halen. Geroep getier gescheld gegooi  gestamp  gepits en nog wat meer gebrul en geschreeuw om daarna te eindigen met een hoop geween en deuren geknal! En mama? Die denkt : ach het was toch goed gegaan in de winkel hé.
Gewoon stilletjes 5 kommetjes nemen, de achterin verstopte chips, chocomelkjes, rustig blijven en zachtjes een filmpje op zetten. Boze dochter1 bij de hand nemen en onderweg dochter 2 oprapen zodat dochter 3 en 4 vanzelf volgen. Heel langzaam maakt het gehuil en gebrul plaats voor gesmek en gesmak, in de zetel met een filmpje. En wanneer broer zich naast zijn zus zet en heel gauw wanneer hij denkt dat niemand kijkt haar een kusje en een sorry geeft weet ik dat het goed is. En dat ik nog altijd schatten van kinders heb met gewoon net iets te veel temperament.
En zo zijn na de film al mijn ramen gelapt en kan ik gauw beginnen aan het avondeten nog voor het geroep en getier terug begint.
Zo verlopen onze zaterdagen meestal, toch wanneer de lieve echtgenoot de late en de auto heeft.
En wanneer het maar een vies weertje is. Want anders zitten die bengels buiten, in hun territorium waar veel oorlogen worden uitgevochten, draken worden verslaan en hutten worden verdedigt. Maar dat is voor minder natte dagen of allersinds wanneer er minder snottebellen zijn.